က်ေနာ္၏...ညိဳ
ဒီဇင္ဘာလအေစာဆုံးမနက္ေတြရဲ႔ ႏိုးစက္သံတိတ္ဆိတ္ျပီးေနာက္
မိုးေရစက္သံခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေတြၾကားက်ေနာ္အေျပးအလႊား ရုံးသြား
ေနရင္းသူမကို က်ေနာ္ အမွတ္ရသည္။သူမနာမည္မွာ ျမခြါညိဳျဖစ္သည္။
တိုးတက္ ေနသည္႔ ေခတ္ႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီ ေထြစြာ မ၀တ္စားဆင္ယွဥ္
တတ္သူျဖစ္သည္။သူမတြင္ အလြန္ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ေသာ အရာမွာ မွတ္သား
ရန္လြယ္ကူလွသည္။သူမတြင္ က်ေနာ္ သေဘာက်ေသာ အခ်က္မွာ
ရွည္လ်ားသြယ္လွေသာလက္ေခ်ာင္းမ်ားကကြန္ျပဴတာကြ်မ္းက်င္စြာမရိုက္
ႏွိပ္ျခင္းပင္။စကားေျပာရာတြင္ မေဖာ္ေရြး မတင္းမာေသာ ေလသံက
က်ေနာ္အတြက္ဆြဲေဆာင္မူအေကာင္းဆုံးျဖစ္သည္။သူမသည္ မုိးကို
လည္း မႏွစ္သက္ေႏြကိုလည္းကဗ်ာမဖြဲ႔တတ္ေသာ ေဆာင္း၏ပညက္ခ်က္ထဲတြင္
မၾကည္လင္ေသာ သူတစ္ဦးမဟုတ္ေပ။ရွင္းလင္းေနသည္႔ သူမဧည္႔ခန္းက
ဧည္႔သည္လာရန္မဟုတ္ဆိုေသာ စကားအျမဲေျပာဆိုေလ႔ရွိသည္။
က်ေနာ္သူမ ကို ေမ႔၍မရ ေမ႔ရန္မၾကိဳးစား ခ်စ္ျမဲတိုင္းသာခ်စ္ေနခဲ႔သည္။
x x x မိုးေတြ.....ရြာေနျပီညိဳ။
သည္႔ေနာက္ က်ေနာ္သည္ စီးကရက္ တစ္ဖြာရူိက္ဖြာအျပီး ေလးျဖဴ(BOB) မွ စာမ်က္ႏွာ ၁၅ တြင္ တသြင္သြင္းစီးေမ်ာသြားေလေတာ့့သည္။
