ေၾကြလြင့္ပုံရိပ္ သို႔....

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ညီအစ္ကို ဟာ ဟိုငယ္ငယ္သူငယ္တန္းကတည္းက စျပီး အလယ္တန္း ၇ တန္းေက်ာင္းသား ဘ၀ အထိ ေက်ာင္း၀င္နံပါတ္ေရွ႔ေနာက္ စားပြဲျခင္း အတူတကြကပ္ထိုင္းရင္းေက်ာင္းတက္ခဲ့သူေတြပါ။ထိုေၾကာင့္
ညီအစ္ကုိ ႏွစ္ေယာက္ ေက်ာင္းသြားအတူတူ ကစားအတူတူ နဲ႔ အခန္းေဖာ္ သူငယ္ခ်င္း ညီအစ္ကို အျဖစ္ေပါင္း
ခဲ့သူေတြဆိုလည္းမမွားေပ။ညီအစ္ကုိ သုံးေယာက္ရွိတဲ့အနက္က ကြ်န္ေတာ္ တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ကအငယ္ေတြဆို
ပိုနီးကပ္စြာေနထိုင္ခဲ့ၾကသူျဖစ္တယ္။ ညီအစ္ကိုသုံး ေယာက္ စလုံးကလည္းတစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္နား
လည္မူေပးႏိုင္စြမ္းတဲ့ဘ၀တူ ညီအစ္ကိုေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

(၁)
အစ္ကို မင္းမွတ္မိေသးလား
ဆင္းရဲႏြမ္းပါးတဲ့ တို႔မိသားစု ဘ၀ကိုေလ
မ်က္ႏွာမႊဲေလးေတြမို႔ အမ်ဳိးက အသိအမွတ္မျပဳခဲ့တာေတြ
မိဘ မစုံလင္ေပမဲ႔လည္း တို႔ မွာကိုယ္လက္အဂၤါစုံရခဲ့တယ္......

အစ္ကို မင္းမွတ္မိေသးလား
ထမင္းတစ္ဗူး အတူစား ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တဲ့
မူလတန္းကေလးဘ၀ကိုေလ
အေကာင္ေသးေသးလူဗလံေလးငါ့ကို
တျခားကေလးအႏိုင့္က်င့္ရင္ မင္း၀င္ခ်ခဲ့တာေတြ......

အစ္ကို မင္းမွတ္မိေသးလား
စာမေတာ္ခဲ့ေပမဲ႔ တစ္တန္းတည္းတစ္ခန္းတည္း
ခုံနေဘး အတူကပ္ထိုင္ခဲ့က်တာ စာမေျဖႏိုင္တဲ့အခါ
“ဆီလိုအေပါက္ရွာ ညီအစ္ကုိ ႏွစ္ေယာက္ဟာ ဒီကိုေရာက္လာ”
ဆရာရဲ႔ စကားစပ္ ၾကိမ္ဒဏ္ေပးပုံေလ
ဒဏ္ေပးခံလည္း တူတူမို႔ အရွက္ေဖာ္ရခဲ့တာေတြ......

အစ္ကို မင္းမွတ္မိေသးလာ
ငါ့ပခုံးကို မင္းဖက္လို႔ ေက်ာင္းစရိတ္သြားေတာင္းတိုင္း
အေဖရင္း အိမ္က ေဂါတမီမ်က္ႏွာကိုေလ
ငါေတာ့ေမာ္မၾကည္႔ခဲ့ဘူးဖူး.....
လစဥ္အျမဲမို႔ သူ႔ မ်က္ႏွာျငဴစူေနမွာေတြ.....

(၂)
အစ္ကို မင္းေမ႔ႏိုင္ပါ့မလား
မိသားစု စီးပါြးေရးက်ပ္တည္းလြန္းလို႔
အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀မွာ
မင္း ေက်ာင္းထြတ္သြားေတာ့
အႀကိမ္ႀကိမ္ ေအာင္စာရင္း က်ရူံးခဲ့တဲ့ငါ့ကို
ပညာရွာ အေလးထားဖို႔ မင္းအားေပးခဲ့တာေတြ.....

အစ္ကို မင္းေမ႔ႏိုင္ပါ့မလား
ဒီလိုနဲ႔ မင္းဘ၀ရဲ႔ တစ္ဆစ္ခ်ုဳိးေကြ႔မွာ
ရုန္းကန္လွုပ္ရွားရင္း ဘ၀ဒႆန ေတြနဲ႔
ဇတ္ကြက္ေပါင္းစုံကို ရွင္းျပလို႔ ငါစိတ္မေကာင္းခဲ့ရတာေတြ
ဘယ္ေတာ့မွ မေမ႔ေဖ်ာက္ႏုိင္ေအာင္ မင္းစကားလုံးတိုင္း
ငါ ရင္မွာ သံမွိဳႏွက္ခဲ့တာေတြ........

အစ္ကို မင္းေမ႔ႏိုင္ပါ့မလား
တို႔တစ္ေတြဒီလိုနဲ႔ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ
မင္းဘ၀ ခရီးတိုေလးထဲ
ဘယ္လို႔မွ မယုံၾကည္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္
ကံၾကမၼာ ဆုိးက တို႔ ညီကို ေတြကို
ုျပန္မဆုံႏိုင္ေအာင္ ခြဲခြါလိုက္က်တယ္
ငါဟာ အသက္ရူေနသမွ် ကာလပတ္လုံး
မေန႔က ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သလို႔ပဲ ထင္ေယာင္ထင္မွားနဲ႔
အိမ္မက္ထဲမွာ မင္းလက္ေလးကို ဖြဖြေလးဆုတ္ကိုင္ေပးေနဆဲပဲ

(၃)
အစ္ကုိ မင္းသိႏိုင္ပ႔ါမလား
မင္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ေမ႔မရျခင္းေတြက
ငါဘ၀အတြက္ အရာရာမွာ ျဖစ္တည္ခဲ့တယ္
ေရာက္ေလရာ မင္းဓါတ္ပုံေလး ေဆာင္လို႔
ဘယ္ခရီးမဆို ငါနဲ႔ အတူမင္းသြားဖူးခဲ့တာေတြ.......

အစ္ကုိ မင္းသိႏိုင္ပါ႔မလား
စကားလုံးေတြမဲ့ေနတဲ့ ဟိုး.....ရပ္ေ၀းဆီက
အျပာေရာင္ေကာင္ကင္ႀကီးေအာက္ေျခ
ျပာလြင့္လြင့္ အုတ္ဂူေလးထဲမွာ
တစ္ကိုယ္တည္း အထီးက်န္ေနတဲ့ မင္းကို
ႏွစ္စဥ္ အေဖာ္ျပဳေပးရင္း မင္းအုတ္ဂူေလးအေရာင္ေဖြးေစဖို႔
ငါေဆးသုတ္ေပးေနခဲ့တာေတြ.........

အစ္ကုိ မင္းသိႏိုင္ပါ႔မလား
ခုေတာ့ တို႔ေတြ တစ္ေျမစီျခားလို႔
ျပန္မဆုံႏိုင္တဲ့ လမ္းထက္ ေက်ာခိုင္းေလ်ာက္ခဲ့ျခင္းေတြ
မင္းထြန္းညွိေပးခဲ့တဲ့ အလင္းေရာင္ေအာက္မွာ
ၾကိဳစားရင္း ေလ်ာက္လွမ္း ေနတဲ့
ငါ့ဘ၀ရဲ႕ အဆုိးအေကာင္းေတြ....အေၾကာင္း

ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ အစ္ကိုေရ
ငါတို႔တစ္ေတြ တစ္ေန႔ေတာ့ ျပန္ဆုံၾကရမွာပါ
အခ်ိန္ေတြဟာေျပာင္းလဲေရြ႔လ်ားေနတဲ့
မိုးကုတ္စက္၀ုိင္းႀကီး ေအာက္မွာလူဆိုတဲ့ ဒီခႏၶာဟာ
ထြက္သက္၀င္သက္ကေလးေတြမရပ္ခင္အခ်ိန္ထိ
ဒဏ္ရာအနာတရေလးေတြနဲ႔
ရွင္သန္ရပ္တည္ေနၾကရအုံးမွာပါ ဆိုတာကိုေလ။

အစ္ကိုဟာ ခံယူခ်က္ျပင္းထန္သူ ကုိယ္အားကိုယ္ကုိးသူ ငါ့ဟာ ဘုရင့္ေနာင္ေဖာင္ ဖ်က္သလို ငါဘ၀ကုိရုန္းကန္
ရမယ္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔အရြယ္မတိုင္မွီ ပညာ မစုံမွီမွာတင္ ေက်ာင္းထြက္ျပီး ဟုိ....... ရပ္ေ၀း အေဖ႔အမ်ဳိးေတြ
ရွိတဲ့ တရြာတေက်းမွာ ဘ၀ကုိ ႏွစ္ျမဳပ္ျပီးစီးပါြးရွာဖို႔ ထြက္ခြါသြားခဲ့ပါတယ္။ျပကၡဒိန္စာမ်က္ႏွာေတြ တစ္ရြက္ျပီး
တစ္ရြက္ ကုန္းဆုံးသြားတယ္ အခ်ိန္ေတြဟာ မေန႔တစ္ေန႔ကလိုပါပဲ သူထြက္ခြါသြားျပီး ၂ ႏွစ္ျခားတခါေလာက္ ၃ႏွစ္ျခား တစ္ခါေလာက္ မိသားစုနဲ႔ ေတြ႕ဖို႕ သူျပန္ေရာက္လာခဲ့တယ္။

တခုေသာႏွစ္သစ္ ေဆာင္းတြင္း ဇန္န၀ါရီလ ရဲ႕ လဆန္းပုိင္း မွတ္မွတ္ရရ ၂ ရက္ေန႔မွာ အစ္ကို ရဲ႕ က်န္းမာေရး အေျခအေန စိုးရိမ္ရတယ္ ကင္ဆာျဖစ္ေနျပီးထင္တယ္လို႔ ဦးေလးကအေၾကာင္းၾကားလာတယ္။ရုတ္တရက္
အရာရာဟာ မ်က္စိထဲမွာေ၀၀ါးသြားသလို ဘာမွ မျမင္လိုက္ေတာ့ဘူး မယုံၾကည္ႏိုုင္ျခင္း ၀မ္းနည္းျခင္းေတြနဲ႔
အစ္ကိုရွိရာ ခရီးအရပ္ကို အေျပးသြားခဲ့တယ္။

ဘ၀နဲခ်ီလို႔ ဒီလိုအက်ဥ္းတန္တဲ့ ေဆာင္းတစ္ခုက ကိုယ္ရင္ထဲ ကို အမွတ္မထင္၀င္ေရာက္ဖူးသြား ျပီးဆိုတာ ေနာင္မွ လက္ခံလိုက္မိတယ္။အေအးဒဏ္က ျပင္းလြန္ေတာ့ ၀တ္ထားတဲ့ အ၀တ္အစားေတြပါ ေအးစက္လာ
သလို ထိေတ႔ြခံစားမိတယ္။ခ်မ္းေအးလွတဲ့ ကယားျပည္နယ္လိြဳင္ေကာ္ျမိဳ႔မွ တစ္နာရီေက်ာ္ကား စီးျပီးျမိဳ႔ငယ္ေလး
တစ္ျမိဳ႔ ကို မိုးမလင္းခင္ ပထမဦးဆုံး ေရာက္ ခဲ့ဖူးပါတယ္။ဒီလို အခ်ိန္မွာ အိပ္ယာထက္မွာ ေမွးစက္ေနရရွာေသာ အစ္ကို ကို ေတြ႔ျမင္လိုက္ရတဲ့ တဒဂၤမွာ၀မ္းနည္းပူေဆြးျခင္းေတြဂရုဏာသက္ျခင္းေတြနဲ႔ စို႔တက္လာတ့ဲမ်က္ရည္
စေတြကို သူမျမင္ေအာင္ထိန္းရင္း ရႊင္ရႊင္လန္းလန္းေလ ကြ်န္ေတာ္ ျပံဴးျပလိုက္တယ္။

မေတြ႔တာၾကာခဲ့ျဖစ္တဲ့ ႏွစ္ေတြအၾကားက အေၾကာင္းေတြကို စကားေတြေဖာင္ဖဲြျပီးကြ်န္ေတာ္ေျပာေပးေနေတာ့
သူ ေက်ေက်နပ္နပ္ နားေထာင္ေနခဲ့တယ္။သူရင္ထဲက ခံစားခ်က္တစ္ခုကို ကြ်န္ေတာ္ နားလည္မိလိုက္တယ္
သူညီျဖစ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို ႏွစ္ေတြအရွည္ၾကီးခဲြခြါျပီး စိတ္္မေကာင္း၀မ္းနည္းစရာအခ်ိန္က်မွာ ျပန္ေတြ႔ဆုံျခင္း
အတြက္ သူမွာအားမလိုအားမရျဖစ္ေနပုံပါပဲ။ သူရဲ႕ ျမိဳ႔ငယ္ေလးက သာယာ ျပီးခ်စ္ခင္စရာ ေကာင္းတဲ့ တိုင္းရင္း ေတြရွိေၾကာင္းဘုရားပြဲ ေတြမွာ၊ေစ်းေန႔ ေတြမွာ ေစ်းလိုက္ေရာင္းတဲ့ အခါ ဘယ္လိုဘယ္ပုံ ေပ်ာ္ရြင္စရာ ေကာင္း
တဲ့ အေၾကာင္းေတြ သူ တေျဖးေျဖးျခင္းေျပာျပေတာ့ကြ်န္ေတာ္ အေပ်ာ္တ၀က္ ရင္ထဲက အငိုတ၀က္နဲ႔ သူ႔စကား
ေတြ နားေထာင္ေပးခဲ့ပါတယ္။

ျမိဳ႕ငယ္ေလးတစ္ျမိဳ႕ရဲ႕ ေဆာင္းေလ တေအးေအးစိမ္႔ တုိက္တဲ့ ရာသီႏွင့္အတူ အစ္ကို နေဘးမွာ ကြ်န္ေတာ္ရွိခဲ့
ဘူးျပီ။သူအိမ္ ရဲ႕အေနာက္ဖက္မွာ အင္းေလကန္နဲစပ္လ်က္ ကန္ေရျပင္က်ယ္ႀကီးရွိတယ္။ကမ္းစပ္နား တစ္ေနရာ
ေလးမွာမနက္ခင္း တစ္ခုရဲ႕ ေနပူဆာလုံရင္း ဒီကန္ထဲမွာသူအပါအ၀င္ ဦးေလးတို႔ အင္းထဲကို အသြားေလွႏွစ္ဖူးတဲ့
အေၾကာင္းကိုသူေျပာျပတယ္။ ေရႏွစ္ျပီး ေသဖို႔ ကံမပါခဲ့တဲ့ အေၾကာင္း ေနာက္ေတာ့ေရကူး ကြ်မ္းက်င္လာတဲ႔
အေၾကာင္းကို ရီေမာရင္း သူျပဳံးရြင္စြာ ေျပာျပခဲ့ေနခဲ့တယ္။
သူအနားမွာ ျပဳစုေပးရင္း ႏွစ္ရက္ခန္႔ အၾကာမွာ အေျခအေန ဆိုး၀ါးစြာ ၾကိတ္မွိတ္ခံစားေနရတာကို ကြ်န္ေတာ္
မၾကည္႔ရက္ေတာ့ပါဘူး။လိြဳင္ေကာ္ျမဳိ႕မွာ ရွိတဲ့ ဦးေတြ ဆီသြားဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ ျမိဳ႕ေပၚေရာက္တဲ့ အဲဒီ ညမွာ ပဲ သူအသည္းအသန္ ေ၀ဒနာဆိုး၀ါးလာေတာ့လြိဳင္ေကာ္ေဆးရုံၾကီးကို အျမန္တင္လိုက္ပါတယ္။အစ္ကို ေဘးမွာ
တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ေလးနဲ႔ ေႏြေထြးေစဖို႔ ဂရုစိုက္ေပးရင္း အလြတ္ရေနတဲ့ အႏၲရယ္ကင္း (၂၄) ပစၥည္း ပ႒ာန္းကို
သတိမပ်က္ တစ္ညလုံးရြတ္ေပးေနမိတယ္။

အၾကိမ္ၾကိမ္စုေတာင္းေပးတယ္ သူေ၀ဒနာသက္သာပါေစ သူခံစားေနရတာၾကည္႔ျပီး ကိုယ္ပါလိုက္ခံစားေနရသ
လိုပဲ မွ်ေ၀ ခံစားေပးေနမိတယ္။ဒီလို ရန္ကုန္ျမိဳနဲ႔ ေ၀းလြန္းတဲ့ ဒီေဆးရုံ ႀကီးေပၚမွာ ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ တည္း
ေသာကမ်ားေနရတယ္။ဆရာ၀န္ေတြ ေဆးစစ္ခ်က္ကလည္း ေနာက္ဆုံးဒီအေျဖပါပဲ ဘယ္လိုမွ ကုသလို႔ မရ
ေတာ့ပါဘူး ေရာဂါကြ်မ္းေနပါျပီ အမ်ားဆုံးခံ ၆လ လို႔ပဲ ေျပာေနၾကတယ္ အစ္ကိုေရ လို႔ ကြ်န္ေတာ္ ပါးစပ္က
သူ႔ ကို ဖြင့္မေျပာရက္ခဲ့ပါဘူး။

ကြ်န္ေတာ္ သူကို အတတ္ႏိုင္ဆုံး ကယ္မယ္ ေနာက္ဆုံးသူေ၀ဒနာ သက္သာတဲ့ အထိကုမယ္လို႔ ယုံၾကည္ခ်က္
ေတြနဲ႔ သူ႔ကို ရန္ကုန္ေဆးရုံသစ္ မွာ ကုသဖို႔ ရန္ကုန္ကို လွမ္းစီစဥ္တယ္။လြိဳင္ေကာ္ - ရန္ကုန္ေလယာဥ္စီး ျပီး ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ျပန္ခဲ့တယ္။
အဲဒီေနာက္မွာ ရန္ကုန္ေဆးရုံ သစ္ရဲ႔ surgical ခြဲစိတ္ေဆာင္ လူနာကုတင္ နံပါတ္၂၁ မွာ သူလွဲေလ်ာင္း အနား
ယူ အိပ္စက္ေနရျပီး သူနေဘး ကုတင္ အလြတ္မွာလည္း ကြ်န္ေတာ္ ညစဥ္ အိပ္စက္ခဲ့ဘူးတယ္။ သုံး လေလာက္
အျပင္းအထန္ ေ၀ဒနာ ႏွိပ္စက္ဒဏ္ကို မလွဳပ္မယွက္ႏိုင္ ျငိမ္သက္စြာ ကုတင္ထက္မွာ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့အစ္ကို၊ ျမင္မေကာင္းေအာင္ေဆးထိုးအပ္ေတြ ပိုက္ေပါင္းစုံေတြက သူခႏၵာကိုယ္ အႏွံ႔ သြယ္တန္းလ်က္ေပါ့ အစ္ကိုေရ ကြ်န္ေတာ္လည္းေလ အေၾကာရွာ ေဆးထိုးအပ္ကိုင္ အေတာ္ကြ်မ္းက်င္လာတယ္သိလား။စကားဟဟ မေျပာႏုိင္
တဲ့ အခါ သူူအဆင္ေျပေၾကာင္းကို လက္မေလး ေထာင္ေထာင္ျပရင္ ကြ်န္ေတာ္လုပ္ေပးတာေတြ အဆင္ေျပ ေက်နပ္ေၾကာင္း ေက်းဇူးတင္အားနာတဲ့မ်က္လုံးေလးေတြနဲ႔ ၾကည္႔ရွာပါတယ္။အစ္ကို ျဖစ္ခ်င္တာ လုပ္ခ်င္တာ
ေလးေတြကို သူဘာမွ မေျပာဘဲ ကြ်န္ေတာ္စိတ္က အလိုလိုသိေနတာေတြကို ၾကည္႔ျပီး စိတ္သက္သာရာရတယ္။
သူေျပာခ်င္တာ အေမရယ္ ေဆြမ်ဳိးေတြရယ္ နားမလည္ခဲ့ရင္ ကြ်န္ေတာ္ ကသူ႔အမူအယာ အဓိပၸါယ္ကို စကားျပန္ေပးရတယ္။

ေ၀ဒနာေတြ ရင့္မွည္လာျပီ ေၾကြခ်ိန္မတန္ခင္ ေၾကြ ရပါေတာ့မယ္ ေဆး၀ါးအစြမ္းေတြလည္း သူေ၀ဒနာကို မတိုး
ေတာ့ပါဘူး တေန႔တျခား လူလုံးေပ်ာက္လွေနပါျပီ။တခါတရံ သူသတိလစ္တတ္ေနပါျပီီ အဲလိုအခ်ိန္ေတြမွာ
ကြ်န္ေတာ္လည္း ဆရာ၀န္ေခၚ၀ုိင္းကူေပး မ်က္ရည္က်တတ္ရုံပဲ တတ္ႏို္င္ေတာ့တယ္ ဆိုတာ သူသိႏိုင္မယ္မထင္
ေတာ့ပါဘူး။ဒီလိုနဲ႔ပဲ သူဘ၀ခရီးေနာက္ဆုံး ခ်ိန္ေလးကို ႏြမ္းလွစြာ ေစာင့္ဆိုင္းေနတဲ့ နာတာရွည္ေရာဂါသည္
္ၾကီးျဖစ္ေနခဲ့ပါျပီ။
x x x
ဆင္းဆင္းရဲရဲအပင္ပန္းခံ ျပီး ေလာကဓံကုိ ရင္ဆိုင္ခဲ့သူ အစ္ကို႔ဆႏၵအရ သူျပန္ေနခ်င္တဲ့ သူအိမ္ေလး.... သူအိ္ပ္ခန္း ျပတင္းတံခါးဖြင့္လ်င္ ျမင္ေနရတဲ႔ ညိုမိွုင္းေနတဲ့ေတာင္တန္းေတြေအာက္ က အင္းေလးကန္ကို
ေငးေမာေနခ်င္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ အစ္ကုိ မင္းဆႏၵေတြ ျဖည္႔ဆီးေပးရခဲ့ရလို႔ ငါေက်နပ္ခဲ့ပါတယ္။အစ္ကို ေရ မင္းဟာ
မိသားစုအေပၚ ေမတၱာခြန္အား ၾကီးမားခဲ့တဲ့ သူ မင္းရဲ႕ အသက္ေငြ႔ေငြ႔ ေလးေနာက္ဆုံး ရူ ရိူက္အျပီး လက္ျပ
ႏူတ္ဆက္သြားတဲ့ မင္းပုံရိပ္ေလးကို ငါဘယ္ေတာ့မွ ေမ႔ႏိုင္မွာမဟုတ္ ဘူးဆိုတာ မင္းလက္ကေလး ဆုတ္ကိုင္ရင္း မ်က္ရည္ၾကားက အရာခပ္သိမ္းအတြက္ စိတ္ခ်ဖို႔ ငါ ကတိျပဳသစၥာဆိုလိုက္ပါတယ္ကြာ။
x x x x